Dit artikel beschrijft het historische erfgoed dat het klimaat vormde voor de groei van Falun Gong in China. China heeft een rijke geschiedenis van bewegingsleren, gevechtskunsten, acupuntuur, en traditionele medicijnen. Daarnaast waren er vele cultivatiewijzen voor het lichaam en de geest die de eenheid tussen de mens en de hemel bevorderen. Een denkwijze en manier van leven die tot een abrupt einde gebracht werd toen de CCP aan de macht kwam.
Cultivatie-beoefening en Chinese cultuur
Falun Gong - ook bekend als Falun Dafa, de Grote Weg van het Wetswiel Cultivatiebeoefening - is een eeuwenoude vorm van cultivatiebeoefening. Bij het horen van China denken vele mensen aan Tai Chi, Kung Fu, acupunctuur, de I Ching, Confusius of aan het Taoïsme. Slechts weinigen zijn ervan op de hoogte dat al deze dingen een gemeenschappelijke wortel hebben: xiu-lian, ofwel cultivatiebeoefening.
Vanaf haar prille begin heeft de Chinese cultuur een grote nadruk gelegd op de "Eenheid tussen mens en de hemel". De manier om deze Eenheid, of het Ware Zelf, te bereiken, is door cultivatiebeoefening. De Chinese literatuur staat bol van legendes over mensen die verlicht worden, de goddelijke status van onsterfelijke bereiken, of de Tao bemachtigen door middel van cultivatiebeoefening. Door de eeuwen heen waren er in China meerdere duizenden verschillende cultivatiescholen.
Cultivatiebeoefening is daarom een verzamelnaam voor de methodes die lichaam en geest verheffen. Cultivatie verwijst naar de mentale verfijning en beoefening verwijst naar het fysieke aspect. Cultivatiebeoefening heeft op zowat elk aspect van de Chinese cultuur haar invloed achtergelaten. De leerstellingen en wijsheden van Confusius en Lao Tse, bijvoorbeeld, waren oorspronkelijk richtlijnen voor de cultivatiebeoefening van hun respectieve leerlingen.
Een groot aantal historische figuren die bijdroegen aan de vorming van de Chinese geschiedenis waren cultivatiebeoefenaars. In feite, was de cultivatie van het innerijke een vereiste voor studenten van eender welke studierichting, en "cultiveer jezelf, breng harmonie in de familie, leidt het land, en breng vrede in de wereld" was generaties lang het motto van de Chinese intellectuelen. Het resultaat was dat de morele normen, die afgeleid waren van de leer van verschillende methodes van cultivatiebeoefening, een essentiële rol hebben gespeeld in het vormgeven en hoog houden van de maatschappelijke ethiek.
De Chinese medische wetenschap en cultivatie
Cultivatie-oefeningen krijgen reeds van oudsher erkenning voor hun positieve effecten op de fysieke gezondheid en voor het ontwikkelen van bovennatuurlijke krachten. Het gezondheidsbevorderende aspect van Tai Chi en gevechtssportvormen, bijvoorbeeld, zijn wereldwijd bekend. Alle bekende artsen en geneesheren uit de Chinese geschiedenis waren cultivatiebeoefenaars en hadden allen hun instinctieve vermogens ontwikkeld om ziektes te ontdekken en genezen. In feite waren zij verantwoordelijk voor het opzetten van de theorie en praktijk van de Chinese medische wetenschap, zoals het in kaart brengen van de acupunctuurpunten en meridianen van het menselijke lichaam.
De Chinese medische wetenschap heeft een holistische kijk op de mens, die stelt dat lichaam en geest onlosmakelijk verbonden zijn. Deze artsen realiseerden zich vrij vroeg dat allerhande gedragingen, inborst en karaktertrekken bepalend waren voor het al dan niet opduiken van ziektes. Bovendien stelden zij vast dat iedere aandoening specifieke energiekanalen in het menselijk lichaam, gevormd door de acupunctuurpunten en meridianen, zou verstoppen.
Naast het stellen van diagnoses en het behandelen van patiënten waren deze geneesheren ervan overtuigd dat men via lichaamsoefeningen, zelfdiscipline en meditatie deze energiekanalen kon zuiveren en zelfs ontwikkelen tot buitengewoon krachtige kanalen, wat het lichaam jong houdt en de geest kalmte, inzicht en wijsheid brengt ("verlichting").
De opkomst van Qigong
De opkomst en heerschappij van de Chinese Communistische Partij (CCP) bracht een abrupt einde aan de traditie van cultivatiebeoefening in China. De atheïstische ideologie en totalitaire macht van de Partij liet geen ruimte over voor andere ideeën. Cultivatiebeoefening werd gebrandmerkt als 'bijgeloof' en op gewelddadige wijze onderdrukt. In de eerste twee jaren van het communistische bewind, werden naar schatting twee miljoen mensen geëxecuteerd tijdens de campagne voor "het onderdrukken van antirevolutionaire bijgelovige sekten en geheime organisaties." De volgende veertig jaar durfde niemand nog het woord cultivatiebeoefening in de mond nemen.
Politieke onderdrukking kan echter geen ziektes genezen, en een slecht beleid leidde tot een ongekende crisis voor de publieke gezondheid. Om aan de nood aan genezing en vitaliteit tegemoet te komen, werden in de vroege jaren '70 enkele unieke lichaamsoefeningen stilletjes bij het publiek geïntroduceerd onder een nieuwe naam - Qi Gong - welke meteen aan populariteit wonnen voor hun opmerkelijke gezondheidsbevorderende aspecten. Sommige mensen konden supernormale vermogens ontwikkelen dankzij hun qigongbeoefening, zoals het vermogen om binnenin het menselijk lichaam te kijken, helderziendheid, etc.
De populariteit van qigong en de supernormale vermogens wekten de aandacht van sommige Partijfunctionarissen. In de late jaren '70 probeerden deze Partijtrekkers de qigongbeoefening in de kiem te smoren, met het argument dat elke toegevendheid zou resulteren in een nederlaag voor het Marxisme en de wetenschap in het voordeel van 'bijgeloof en pseudowetenschap'. Gelukkigerwijs waren er enkele hooggeplaatste Partijfunctionarissen die aan den lijve de voordelen van qigong hadden ervaren, en zij zorgden voor een bestand. Op 20 april 1982 besloot de CCP tot de volgende richtlijn ten aanzien van qigong: "niet promoten, niet bespreken, niet bekritiseren." Evenwel richtte de CCP de Nationale Qigong-Wetenschappen Onderzoeksvereniging op om de ontwikkeling van qigong in China te overzien.
De politiek van het "driemaal niet" behoedde qigong voorlopig voor politieke stereotypering, en qigong kende een bloei. De volgende tien jaar rezen er meer dan 2000 qigong-scholen als paddestoelen uit de grond. Enthousiastelingen begonnen qigong wereldwijd te promoten als Chinese ademhalingsoefeningen, hoewel de term qigong vroeger nooit bestaan had en de meeste qigong oefeningen geen ademhalingsregulerende functie hadden. Wat was qigong eigenlijk? Waar kwam haar mystieke geneeskracht vandaan? Wat waren de wetenschappelijke bases voor supernormale vermogens? Niemand kende het antwoord. Een heleboel charlatans maakten misbruik van de verwarring en streken het lesgeld op terwijl zij hun leerlingen misleidden. Twintig jaar na haar introductie begon qigong haar aantrekkingskracht bij het publiek te verliezen.
