Voor een Westerling is het soms moeilijk te vatten hoe verschillend het is om op te groeien in een totalitair regime dat alle pers, radio en televisie onder controle heeft.

China is een natie die grote inspanningen levert om de komende eeuw een economische wereldleider te worden. Deze gigant gaat echter nog steeds gebukt onder het juk van een in verval zijnde communistische dictatuur. Het onvermijdelijke misprijzen voor menselijke waarden en vrijheden dat daarmee gepaard gaat, maakt dat de relatie tussen de staat en de burgers er een is die sterk lijkt op de relatie die bestaat tussen gijzelnemer en gijzelaar.

Sinds haar ontstaan heeft de Chinese Communistische Partij (CCP) haar absolute macht behouden door middel van terreur en propaganda. Haar geschiedenis wordt gekenmerkt door grootschalige vervolgingen die ruwweg zowat elke tien jaar plaatsvinden, en gericht zijn tegen een groep van ongeveer 5% van de Chinese bevolking. Deze vervolgingen werden doorgevoerd omwille van ideologische redenen, en niet omdat er sprake was van reëel tumult of rebellie. Zo was er de 'politieke beweging' tegen de landeigenaars, kapitalisten, contrarevolutionairen, intellectuelen, hervormingsgezinden (1989) en tot slot de vervolging van 100 miljoen Falun Gongbeoefenaars in 1999.

Bij iedere vervolging maakte de CCP volop gebruik van haar propagandamachine om 1) de doelwitgroep te verketteren, en 2) zichzelf als redder van de natie te profileren om zo de steun van de rest van het volk te winnen. Deze 'politieke bewegingen' mondden steevast uit in massaal bloedvergieten. Aangezien de CCP beslag legt op alle aspecten van de maatschappij, maskeert zij vervolgens haar misdaden door zichzelf in de verslaggeving en geschiedenisboeken als eeuwig 'Groots, Glorieus en Correct' af te spiegelen.

Het gevolg van deze alomtegenwoordige propaganda is dat vele Chinezen vandaag de dag een wel heel vertekend beeld hebben van de CCP en de Chinese geschiedenis van pakweg de laatste 80 jaar.

Hier volgt een overzicht van enkele van de meest treffende leugens die de CCP de Chinezen al jarenlang voorhoudt.

1. De "Bevrijding" van Tibet. Volgens de Chinese tekstboeken en media, bracht de Chinese invasie van Tibet in 1949 "bevrijding" aan een onderdrukt volk. Dit volk had, volgens de CCP, te lijden gehad onder het "brutale totalitaire regime" van… de Dalai Lama.

1. 1989 "Rellen" op het Tiananmen Plein. Van op het moment dat het Chinese leger het vuur opende op de ongewapende studenten en hen letterlijk met tanks verpletterde op het Tiananmen Plein in 1989, hebben de CCP en de Chinese media het verhaal op verontrustende wijze verdraaid. Een leugen die vele Chinezen tot de dag van vandaag nog voor waarheid aannemen, is dat het "rellen" betrof van losgeslagen studenten die "onschuldige politieagenten aanvielen" en "Beijing wilden innemen" en dat het leger op "welwillende manier" de rust herstelde. De studenten die niet ter plaatste werden vermoord, werden achteraf via video-opnames opgespoord, vermoord, of tot zware gevangenisstraffen veroordeeld. Van een heleboel studenten is nooit een spoor teruggevonden.

1. De "Zelfverbranding" van Falun Gong Beoefenaars. In januari 2001 zetten 5 personen zichzelf in brand op het Tiananmen plein. Vrijwel onmiddellijk erna overspoelden de CCP de staatsgecontroleerde media met berichten over het incident, bewerende dat de slachtoffers Falun Gong beoefenaars zouden zijn. Informatie van een reporter van de Washington Post in Beijing echter, plus talrijke andere feiten die aan het licht kwamen na een verdere analyse van beelden en omstandigheden, wezen uit dat het om een door de CCP opgezet drama ging om Falun Gong in diskrediet te brengen bij de bevolking, om zo de vervolging ervan te rechtvaardigen.

1. Drie jaar "Natuurrampen". Tussen 1959 en 1961 stierven er ongeveer 30 à 40 miljoen mensen de hongersnood in China omdat de CCP de boeren massaal dwong hun land achter te laten om in de 'volkscommunes' te gaan werken in de waanzinnige poging om China's staalproductie in één jaar tijd te verdubbelen. Tot op heden, beweert de CCP dat de hongersnood te wijten was aan het "saboteren van voedseldepots" door "antirevolutionairen" en aan "natuurrampen", hoewel er in die periode in China geen natuurrampen opgetekend zijn.

1. De Lange Mars "de nederlaag van Japan". De Chinese pers en geschiedenisboeken beschrijven de 'Lange mars' als een zeer succesvolle noordelijke militaire operatie tegen de Japanse bezetters, die uiteindelijk tot de nederlaag van Japan in de Tweede Wereldoorlog zou geleid hebben. In werkelijkheid was de Lange Mars de terugtocht van de Chinese Communistische troepen naar de Sovjetgrens op de vlucht voor de KMT, en zoals iedereen weet, waren het natuurlijk de Verenigde Staten die Japan versloegen op het einde van de Tweede Wereldoorlog en niet de CCP.

Dit zijn slecht een handvol voorbeelden van hoe de CCP haar eigengeschiedenis herschrijft. De groeiende internationale betrekkingen brengen onvermijdelijk met zich mee dat de CCP onmogelijk de enige bron van informatie kan blijven binnen China. Het valt af te wachten hoe de Chinezen zullen reageren wanneer zij ontdekken hoezeer zij jarenlang een rad voor ogen zijn gedraaid door de CCP.