New York – Het was een donkere, regenachtige dag op 14 juni 2005 en het gezin was net thuisgekomen van het boodschappen doen. Opeens klemde iemand een arm om de nek van Zhang Lianying en een zwarte zak werd over haar hoofd heen getrokken. De eieren die ze droeg, vielen op het beton kapot terwijl ze weggesleurd werd. Haar man Niu Jinping werd ook meegenomen door de Geheime Dienst, terwijl hun 2- jarige dochter huilend en schreeuwend in het trappenhuis achterbleef totdat een buurvrouw kwam helpen.

Yu Yungang.

Niu werd later vrijgelaten, maar de kleine Niu Qingqing zag haar moeder niet gedurende 2,5 jaar. Vanaf die dag in 2005 leefde Qingqing bij haar grootouders terwijl Zhang in en uit dwangarbeidskampen en martelkamers kwam. Qingqing bracht amper twee jaar met haar moeder door totdat ze 7 jaar werd .

Dit was de eerste keer in Qingqing’s leven dat haar ouders werden ontvoerd, maar de beproeving van het koppel begon 12 jaar geleden in 1999.

Na jaren van vervolging is het gezin nu eindelijk weg uit China en zijn ze veilig. Ze arriveerden in januari jl. in New York. Het gezin herinnert zich de scène aan boord van het vliegtuig van China naar JFK, waar Qingqing op en neer ging in haar stoel en uitriep, “Amerika! Amerika! We zijn vrij!”

Terwijl Zhang en Niu hun verhaal vertellen in het kantoor van De Epoch Times in New York, kruipt Qingqing tussen de stoelen door, giechelt, rent rond en vertelt haar ouders heimelijk belangrijke geheimen terwijl die midden in het gesprek zitten.

Ze is nu een gelukkig 7- jarig kind, maar in het verleden huilde ze veel. In 2006 bijvoorbeeld, toen de  driejaar oude Qingqing haar moeder zag, begon ze te huilen en zei, “Wie bent u, tante?” Zhang was net vrijgelaten uit een dwangarbeidskamp en was 40 kg verloren door de slechte behandeling in hechtenis en Qingqing kon haar niet herkennen.

Zowel Niu als Zhang zijn levende getuigen van de moderne Chinese geschiedenis. In 1997 begonnen ze Falun Gong te beoefenen, een discipline voor lichaam en geest die vijf oefeningen omvatten en een morele leer die de principes van waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid centraal stellen.

Beiden waren aanwezig tijdens de historische oproep in Beijing op 25 april 1999, toen ongeveer 10.000 Falun Gong beoefenaars zich verzamelden buiten het omheinde terrein van de leiders van de Chinese Communistische Partij en vroegen om niet vervolgd te worden voor hun geloof. Drie maanden later werd een nationale campagne van propaganda en vervolging gelanceerd.

Toen de familie in januari in de Verenigde Staten arriveerde, hebben ze twee dagen doorgebracht met het bellen naar familie, vrienden en voormalige collega’s in China om te vertellen dat ze veilig zijn. Ze gebruiken nu veel van hun tijd om mensen te vertellen hoe het voor beoefenaars van Falun Gong in China is en hoe het voor hen zelf was.

Door de jaren heen heeft Zhang talrijke artikelen geschreven en video’s in China geproduceerd die beschrijven wat ze meemaakte. Zhang werd aan tientallen marteltechnieken onderworpen die de afgelopen tien jaar geraffineerder zijn gemaakt door de beheerders van communistische dwangarbeidskampen in een poging om haar te “transformeren” en haar geloof op te geven en zich zelfs aan te sluiten bij de vervolgers.

Er is bijvoorbeeld de “strekmarteling” (ook wel “vijf paarden splijten een lichaam” genoemd), , welke vaak gebruikt wordt in Masanjia, het dwangarbeidskamp waar ze in 2008 naar toegestuurd werd. De folteraars dwongen haar te buigen tot aan de taille. Vervolgens trokken ze haar armen naar achteren tot aan de limiet en bonden haar handen vast aan de einden van het bovenste bed van een stapelbed.

Terwijl de Olympische Spelen in Beijing in aantocht waren, werd Zhang tien keer aan de strekmarteling onderworpen, iedere keer gedurende 1 à 3 dagen. Mannelijke bewakers sloegen haar met elektrische stokken op gevoelige plaatsen terwijl ze aangepakt werd. Ze kon haar vingers een jaar lang niet fatsoenlijk bewegen.

Op een ander moment, toen ze haar vreselijk op het hoofd hadden geslagen, kreeg ze een kans om in de spiegel te kijken. “Ik was echt gechoqueerd. Mijn gezicht had een donkerpaarse kleur gekregen. Mijn beide ogen waren gezwollen en mijn oogkassen waren zwart geworden… Mijn gezicht zag er ronduit eng uit. Op dat moment nam ik me voor: “Ik wil hier levend uitkomen”, schreef ze in een verklaring.

“Ik wilde de mensen in de wereld vertellen hoe de Communistische Partij zijn vervolging hier uitvoert, hoe de martelkamers gedrenkt zijn in bloed”.

Toen de speciale rapporteur voor marteling van de Verenigde Naties, Manfred Nowak in november 2005 in Beijing arriveerde, werd Zhang, vastgebonden en de mond gesnoerd, afgevoerd naar een kelder.

Bewakers hadden Zhang eens verteld dat haar arrestatie en martelingen een bevel was van de burgermeester van Beijing, Guo Jinlong. Als een langdurige en volhardende Falun Gong beoefenaar wilden ze haar breken en haar als voorbeeld stellen voor anderen. Maar ze overleefde de kampen zonder haar geloof op te geven, net zoals haar echtgenoot.

Ze wonen nu in Flushing in een buitenwijk van New York stad, ondersteund door vrienden en op zoek naar werk. Qingqing zit in de eerste klas. Afgelopen vrijdag nam ze bloementekeningen mee die ze voor school getekend had. “We zijn zo vrij hier”, zegt Zhang, terwijl Qingqing lacht.

Bron: http://www.theepochtimes.com/n2/china/america-america-and-freedom-from-persecution-55354.html