(Clearwisdom.net) Velen zijn verontwaardigd door de brutaliteit van de vervolging die is onthuld in het artikel van 1 december 2005 “Twee Falun Gong beoefenaarsters verkracht tijdens bezoek van V.N. Rapporteur aan China.” Om meer mensen duidelijk de wreedaardige aard van de vervolging te laten inzien, vertelt mevrouw Liu Jizhi, één van de slachtoffers, in detail haar ervaring. Een schokkend relaas.

Mijn naam is Liu Jizhi. Ik ben 51 jaar en woon in het dorp Xituan van de gemeente Donchengfang in de stad Zhuozhou van de provincie Hebei. Mijn man heet Wei Xiliang en hij is 48 jaar. We hebben twee dochters die allebei naar de universiteit gaan.

Ik startte met Falun Dafa in februari 1999. Vroeger had ik een lage bloeddruk, aritmie, en pijn aan mijn benen. Mijn grootste probleem was dat een schijf in de onderrug hernia had, waardoor ik niet uit bed kon. Mijn man zorgde voor mij, verzorgde de velden en deed al het huishoudelijke werk. Ik was ook humeurig omwille van mijn ziekte.

Na maar één maand Falun Dafa te beoefenen, kon ik het werk op het veld hervatten evenals mijn huishoudelijke taken. Mijn gezin werd harmonieuzer. Al mijn kinderen zeiden: “Mama, je bent een betere persoon geworden.” Falun Dafa veranderde mijn leven en bracht vreugde in mijn familie.

Maar enkele maanden later startte de gewetenloze CCP de vervolging van falun Dafa. Lokale ambtenaren van de regering en het politiekantoor vielen ons vaak lastig tijdens zogenaamde “gevoelige” dagen. (nvdr: op bepaalde dagen, om te voorkomen dat Falun Gong beoefenaars zouden protesteren, zoals tijdens de Chinese Nieuwjaarsvakantie of op de Nationale Dag van de CCP, vergroot het politietoezicht op Falun Gong beoefenaars drastisch) Het harmonieuze leven in ons gezin verdween. Dit was zes jaar geleden.

Op 24 november 2005, stormde een bende onbekenden rond 20u ons huis binnen. De poort van onze tuin was op slot, dus klommen ze over onze stenen afschutting. Ik was net met het huishouden bezig en schrok me te pletter. Ze begonnen te schreeuwen en haalden heel het huis overhoop. De politieke directeur Mr. Xing van het lokale politie station beval mij stil te staan. Ik vroeg hem al bevend: “Wie ben je? Wat ben je aan het doen?” Zij riepen terug: “Geen vragen! Niet bewegen!”

Na mijn huis overhoop te hebben gehaald, namen ze een dagboek mee (dewelke de gedichten Hongyin van Meester Li Hongzhi, die ik met de hand had gekopieerd, bevatten), een boekje dat de Chinesen de feiten vertelt over de vervolging van Falun Gong, twee audiotapes, twee draagbare casettespelers (mijn dochters gebruikten het om Engels te leren) en één cd-speler. Ze duwden mij in hun auto en brachten me naar het lokale gemeentebureau.

Ik zag dat mijn mede-beoefenaars, mevrouw Han Yuzhi, de heer Wei Baoliang, de heer Wang Helin en van het politiekantoor van Dongchengfang, leiders van het 610-bureau Chai Yuqiao en Song Xiaobin reeds in de kamer waren. Nadat ze me in de kamer hadden opgesloten, gingen deze boeven weer op pad om meer beoefenaars te arresteren. Later arresteerden ze nog een beoefenaar, mevrouw Qu Wenting. Ze duwden ons vervolgens in een voertuig en brachten ons naar het politiekantoor van Dongchengfan, sloten ons op en ondervroegen ons apart. 

Mij ondervroegen ze eerst. Politiek directeur Xing escorteerde mij naar zijn kantoor. Politieagent He Xuejian en een andere politieagent bevonden zich ook in de kamer. Xing vroeg: “Zit en vertel me van wie je Falun Gong leerde? Beoefende je het samen met meneer Wang Helin? Iemand anders?”
Ik zei: “Nee.”
Hij vroeg me opnieuw: “Heb je samen met andere beoefenaars van andere dorpen beoefend? Heb je geoefend met Han Yuzhi?”
Ik zei: “Nee.”
Xing zei dan: “Je bent niet eerlijk. Worden Falun Gong beoefenaars niet verondersteld de waarheid te vertellen?”
Ik zei hem dat ik de waarheid sprak.
Xing zei opnieuw: “Mijn moeder is even oud als jij. Ik hoop dat je me de waarheid vertelt, anders zal ik slechte dingen met je doen.”
Ik zei hem opnieuw dat ik de waarheid sprak.
Xing zei dan: “Het lijkt erop dat je erg onschuldig bent, maar je vertelt de waarheid niet. Sta recht!”

Hij beval me luidkeels om te hurken met mijn armen omhoog. Hij begon vervolgens op mijn achterwerk te slaan met een rubberen knuppel. De pijn was ondraaglijk. Hij ademde zwaar door me zo hard te hebben geslagen. Hij zei: “jullie, Falun Gong beoefenaars zijn te standvastig, maar ik geloof niet dat we jullie niet zouden kunnen slaan tot je toegeeft.” Politieagent He Xuejian greep mijn schouder stevig vast en sloeg me tot drie à vier keer toe. Zij zagen dat ik nog steeds niet wilde toegeven. Hij gebruikte een elektrische knuppel om mijn dijen schokken toe te dienen en beweerde dat de knuppel niet goed werkte.

Een andere politieagent in de kamer zei: “Ik zal mijn knuppel halen om je een handje te helpen haar schokken toe te dienen.” Hij kon hem niet vinden, ging buiten om alle andere kamers af te zoeken. Ze gebruikten dan maar een rubberen knuppel waarmee ze me hardhandig aanpakten. Ik viel voorover omdat ik de slagen niet langer kon verdragen. Ze trokken me overeind en sloegen me tot mijn hele lijf bont en blauw was.

Ze waren moe toen ze ophielden me te slaan. He Xuejian greep mijn borst vast en met een smerige grijns vroeg hij: “Ben ik een schurk?” Op dit moment maakten ze van de ondervraging een verslag, maar ze lieten me het niet inkijken. Ze duwden me naar beneden en zeiden: “Deze verklaringen zijn juist. Bevestig wat ik heb opgeschreven,” en dwongen me ertoe mijn vingerafdruk op het verslag te zetten. Nadien brachten ze me terug naar het kantoor.

De tweede ondervraging vond plaats rond 23u. Politieagent He Xuejian escorteerde me naar een andere kamer, waar de leider van het 610-bureau, Chai Yuqiao, een boek aan lezen was. Hij vertelde hem dat ik niet gemakkelijk was. Hij beval me om wederom in gehurkte positie te zitten en mijn armen op te heffen. Hij sloeg me dan heel hard met een rubberen knuppel en dit meer dan 10 keer. Ik viel omver tegen Chai Yuqiao. He Xuejian trok me recht, draaide me om en ging door met me af te ranselen. Ik kon de vreselijke slagen niet langer verdragen en schreeuwde het uit terwijl ik op de grond neerknielde. Chai Yuqiao zei dat het voldoende was. Hij stuurde me terug naar de cel. Die nacht zaten wij vier vrouwen op het bed, terwijl de twee mannen op het kleine stoeltje zaten. De politie sloot de deur met metaaldraad. De volgende ochtend lieten ze ons niet naar het toilet gaan.

Op de ochtend van 25 november 2005 arresteerden de politie nog meer Falun Dafa beoefenaars in het dorp Xituan. Na lunch keerden ze terug. He Xuejian escorteerde mij naar zijn slaapkamer. Zijn kamergenoot, politieagent Wang Zengjun lag op zijn bed en nog een lid van het 610-bureau, Wang Huiqi, stond in de kamer.

He Xuejian vroeg me niets, maar dwong me om gehurkt te zitten zoals de dag voordien en sloeg me verschillende malen met een rubberen knuppel, kneep mijn keel vervolgens dicht waardoor ik verstikte. Hij kneep vervolgens in mijn borsten, deed mijn t-shirt omhoog en zei: “”het vlees is lekker zacht.” He’s elektrische knuppel elektrocuteerde mijn tepels twee maal. Hij zei: “dat was de moeite, zeg, uit haar tepels schoten vonken.” Hij duwde me vervolgens op zijn bed en trok mijn broek uit.
610 agent Wang Huiqi stond de gehele tijd in de kamer en stopte He Xuejian niet, maar verliet de kamer wanneer hij zag dat hij mijn broek uitdeed. Hij zei nog vol haat: ‘Sla haar!” Geen van beiden sloot de deur.

Ik bood weerstand en duwde hem weg. Hij duwde me terug op het bed, sloeg me in het gezicht en zei: “Niet bewegen, jij.” Hij deed mijn broek uit en stak twee vingers in mijn vagina. Ik duwde hem hard weg. Vervolgens tilde hij mijn lichaam op, en veranderde van positie. Hij zat op mijn buik en pakte mijn borsten vast. Ik draaide mijn hoofd weg omdat ik hem niet wilde zien. Hij draaide mijn hoofd terug. Ik vocht heel hard, duwde hem met beide handen weg en probeerde op te staan. Hij zei: “durf niet te bewegen!” en deed zijn broek uit. Ik zei: “voor je eigen bestwil, doe zoiets slechts niet! Je bent een politieagent. Bega geen misdaad dat de hemel je niet zal vergeven! Je bent nog een jonge man, ik smeek je me te laten. Ik ben maar een oude dame.” Op dit moment zag hij er uit als een demon. Hij weigerde naar mijn smeekbede te luisteren en haalde zijn penis uit zijn broek, dwong me ernaar te kijken en verkrachtte me.

Zijn kamergenoot lag de hele tijd op het bed en draaide zich enkele malen om, om te kijken wat er gebeurde en zei of deed niets om hem tegen te houden.

Ik sloot mijn ogen. He Xuejian schreeuwde als een beest: “Oude vrouw, open je ogen en kijk naar mij!” Hij sloeg me een laatste keer. Hij ging van me af na me te hebben verkracht. Ik was geschokeerd, en herinnerde me niet dat ik mijn broek terug aandeed. Hij riep tegen me “laat me mijn broek aandoen, “ en zei, “we hadden slechts een vluggertje omdat het dag is. We zullen het uitgebreider doen deze nacht.” Ik huilde, en bedacht dat deze schoft meer medebeoefenaars pijn zou doen.
Toen ik terugging naar de cel, schreeuwde ik het uit: “Ik kan niemand recht in de ogen kijken. Ik wil hier sterven. Ik kan niet terugkeren naar ons dorp.” Toen probeerde ik mijn hoofd tegen de punt van de tafel te stoten. Mede-beoefenaars hielden me tegen. Ik herinnerde me toen dat zelfmoord een zonde is en ik dit niet kan doen.

Ik vertelde de drie ander vrouwen met een zwakke stem: “Jullie moeten voorzichtig zijn. Deze zondige misdaad kan ook jullie overkomen.” Vooraleer ik mijn zjn kon afmaken, escorteerde He Xuejian mevrouw Han Yuzhi naar buiten. Ik huilde zo hard in de schoot van mevrouw Qu Wenting. Ze vroeg me wat er was gebeurd. Ik zei dat ik verkracht was. Ook zij huilde hard: “Hoe kunnen zij misdaden begaan, verboden door de hemel!” De andere beoefenaars beefden allen uit angst. Ik duwde mijn handen voor mevrouw Wang Helin samen: “Red alsjeblieft mevrouw Han Yuzhi!” Mijn geest was leeg. Ik was volledig in shock.

Na een half uur werden we gedwongen om in de tuin te werken. Ik zag dat mevrouw Han Yuzhi er ook was. Zij zag er erg bleek uit. Ik vroeg haar: “Wat deden ze met jou?” Ze zei, “Ze hebben me verkracht.” We hielden elkaar goed vast en huilden. He Xuejian zag ons huilen en riep: “Wat zijn jullie aan het doen? Terug aan het werk!”
Diezelfde nacht sleepte He Xueijan me weg terwijl hij een kamer zocht. Maar na drie kamers te hebben gevonden die allemaal vol mensen waren, riep hij kwaad: “Uit mijn ogen!” hij liet me terug naar mijn cel gaan.

Op 26 november leende mijn schoonvader duizend yuan, maar ze zeiden dat dit onvoldoende was. Hij leende vervolgens nog eens 2000 yuan en betaalde deze borgsom zodat ik vrij kon komen. Mijn twee dochters zitten allebei op de universiteit en hebben veel geld nodig. De oogst was niet goed. Deze drieduizend yuan weegt zwaar op de familie.

Goedaardige mensen, wat deed ik verkeerd? Waarom onderging ik zulke vernedering alleen maar omdat ik probeer een beter persoon te worden, mijn ziekten te genezen en me gezond te houden? Hoe kan ik iedereen nu recht in de ogen kijken? Ik ben onschuldig. Politieagenten durven de constitutionele rechten met de voeten te treden enkel omdat ik Falun Gong beoefen. Waarom is het zo moeilijk om een goed persoon te zijn in China? Zij durfden het aan om dergelijk geweld te gebruiken op een goedhartige vrouw van meer dan 50 jaar.

Ik wil bij deze gelegenheid alle mensen met een geweten oproepen aandacht te schenken aan de duivelse misdaden die ik onderging. Als de vervolging van Falun Gong niet stopt, zullen deze tragedies voortduren. Momenteel lijd ik onder de gevolgen van de verkrachting. Ik voel me suf en mijn onderbuik doet constant pijn. Als ik door falun Dafa niet had geweten dat zelfmoord een zonde is dan had ik waarschijnlijk al zelfmoord gepleegd. Na de verkrachting verloor ik de moed om te leven en het vertrouwen om de samenleving in de ogen te kijken. Ik hoop dat iedereen in de wereld zal inzien wat er allemaal gebeurt. Ik hoop dat deze vervolging vlug stopt en dat dergelijke misdaden vlug een einde kennen.

Liu Jizhi

Lees de oorspronkelijke berichtgeving hier.