Door Ai Lin en Ming Wei, Sound of Hope Radio. Frankrijk – Op 21 juni interviewde Sound of Hope (SOH) mevrouw Chen Ying, voormalig echtgenote van een staflid van de Chinese ambassade in Frankrijk. Chen onthulde hoe het Chinese communistische regime overzeese studentenverenigingen manipuleert en ze tot spionage agentschappen omvormt.
“De educatie-afdeling van de ambassade is verantwoordelijk voor het overzeese studenten gerelateerde netwerk. Vele studentenverenigingen en enkele genootschappen van geleerden werden opgericht onder het gezag van de Educatie afdeling van de ambassade. Die organisaties zijn eigenlijk organisaties van het communistische regime”, zei Chen.
Volgens Chen omvatten die organisaties in Frankrijk de Chinese Geleerden & Studenten Unie van Frankrijk (Union Des Chercheurs et des Etudiants Chinois En France—UCECF), de Vereniging van Chinese Wetenschappers en Ingenieurs van Frankrijk (Association des Scientifiques et des Ingénieurs Chinois en France—ASICEF), de Vereniging van Chinese Juristen en Economen van Frankrijk (Association des Juristes et des Economistes Chinois en France, — AJECF), om er een paar te noemen.
“Die organisaties zijn opgericht en ontwikkeld door de Educatie-afdeling van de ambassade”, zegt Chen.
Naast deze organisaties, zijn er ook andere verenigingen die direct door de Educatie-afdeling van de ambassade georganiseerd zijn. Alhoewel studenten deelnemen aan zulke verenigingen, zijn deze organisaties feitelijk vertakkingen van het communistische regime. Ze nemen slechts de vorm van studentenvereniging aan, zegt Chen.
Chen: “De voorzitters van deze studentenverenigingen zijn normaal gesproken studenten die door de overheid gesponsord worden. Het regime voorziet hen van geld om in het buitenland te studeren; er zijn veel vereisten en beperkingen aan hen opgelegd.”.
“De voorzitters zijn aangewezen door de ambassade, normaliter gesponsord door het Overzeese Studenten Service Centrum of Comité Overzeese Studenten Stichting. Ze moeten een contract tekenen. De ambassade gelooft dat die studenten betrouwbaarder zijn en tot een bepaalde graad ‘partijgeest’ bezitten. Ze moeten de vereisten van het regime volgen. Het regime specificeert hoe ze aan de standaarden van het regime zouden moeten voldoen met betrekking tot hoe overzeese studenten zouden moeten zijn.”
Wanneer er een belangrijke activiteit is, nemen de diplomaten van de Educatie-afdeling van de ambassade contact op met de leiders van de studentenverenigingen om activiteiten te organiseren die samenwerken met de richtlijnen van de ambassade.
“In het algemeen, wordt het bevel naar onder doorgegeven van niveau naar niveau, van het centrale regime tot aan de ambassade, dan naar de Educatie-afdeling, dan naar de leider van de studentenvereniging en dan naar de rest van de studentenleden,” legt Chen uit.
Als voorbeeld legt Chen uit hoe de Chinese ambassade in Frankrijk het beleid van de vervolging van Falun Gong uitvoert toen het regime de vervolging in 1999 begon.
“Als ik me goed herinner, toen ik nog voor de ambassade werkte, was de vervolging net begonnen. Het regime was druk doende Falun Gong beoefenaars in China te arresteren. Het centrale regime gaf vele beleidsregels door die specifiek diplomaten en overzeese studenten betrof. De ambassade riep onmiddellijk vergaderingen bij elkaar met de staf van de ambassade en de studentenleiders, vertelde hen weg te blijven van Falun Gong en organiseerde dat ze video’s bekeken waarin Falun Gong gelasterd werd. Alle studentenleiders werd opgedragen hun houding ten aanzien Falun Gong kenbaar te maken en Falun Gong te bekritiseren.”
“Die studenten werden feitelijk de knuppels van het regime, een gereedschap. Dit is niet iets wat gemakkelijk is voor diplomaten om te doen, maar de studentenverenigingen konden het doen en aangezien het enige invloed had in de samenleving, werden vele belangrijke projecten uitgevoerd door die studenten. Na de taken volbracht te hebben, kregen ze voordelen…ze worden verleid door eigenbelang.”, zegt Chen.
“Binnen het systeem van het communistische regime, kan men volledig beheerst worden, maar zich er niet bewust van zijn. Aangezien het regime je sponsort om in het buitenland te studeren, beheersen ze je financieel. Bovendien, moeten zulke studenten zich 10 dagen na aankomst in het buitenland melden bij de ambassade. Aan de oppervlakte ziet het eruit alsof ze zorgen voor de studenten, maar in werkelijkheid, is het monitoring en beheersing.”
