De leidraad van de gevangenis, "Een ingang tot opvoeding", opgesteld door het ministerie van justitie van de Chinese communistische partij (CCP), stelt dat gevangenen zowel verantwoordelijkheid en rechten hebben, met inbegrip dat opzichters niet moeten slaan of kamergenoten verbaal misbruiken, geen lichamelijke straffen, geen beledigingen, geen gedwongen arbeid, en dat gevangenen genoeg tijd moeten hebben om te slapen en te ontspannen. Maar alle bewakers van de CCP weten dat dit verklaringen zijn zonder inhoud, die gemaakt zijn om buitenstaanders te misleiden.

Uit mijn eigen ervaringen weet ik dat gevangenschap in een dwangarbeidskamp leek op het betreden van een demonenhol. Buiten wrede bewakers, waren er één of twee kamergenoten aangewezen als hulpjes die beoefenaars folteren. De kamergenoten werkten samen met de bewakers om hersenspoelingen uit te voeren, met betrekking op het bijbrengen van onwaarheden en absurdheden, in een poging om beoefenaars te dwingen tot "hervorming¹". Als deze maatregelen het tegengestelde produceerden, zouden de bewakers uit zichzelf nieuwe wegen inslaan. Bijvoorbeeld, afdelingshoofd Sun Juan wilde op de naakte kuiten van oudere beoefenaars schoppen met haar schoenen aan. Als je vraagt, is het niet zo dat mensen slaan hier niet is toegestaan?", zou zij overduidelijk antwoorden, "Is dit jou slaan? Wat ik deed was om je op te voeden.".  Ze bekende dikwijls openlijk en zonder schaamte," We kleineren jullie beoefenaars dikwijls of slaan jullie zelfs. Waarom doen we niet dezelfde dingen bij mensen die passeren op straat of anderen, maar alleen met jou? Het is omdat we van je houden."    

De meeste beoefenaars zijn van middelbare leeftijd of oudere vrouwen, die oefenen om hun gezondheid en hun morele karakter te verbeteren. Bewakers slaan en beledigen hen vrijuit, ze beweren dat ze beoefenaars zacht en vriendelijk "heropvoeden". Het afgevaardigde afdelingshoofd Sun Qunli had de leiding in de zogenaamde opvoeding en "transformatie". Deze tirannieke, onredelijk, en onuitstaanbaar arrogante tactiek, was iets dat vroeger ongehoord was. Bijvoorbeeld, toen een beoefenaar van over de 60 jaar, haar geloof niet wou opgeven, was Sun witheet van de woede, ze schopte een kruk zodat deze op de benen van de oudere vrouw viel. Ze stootte ook uit volle kracht met haar vingers op de borst van de vrouw. Ze stopte niet totdat ze moe werd. Op het einde was de schouder en borst van de oudere vrouw zwart en blauw, en haar been was ook gekwetst.

Als je niet "hervormde" zoals ze verwachtten, dan verhoogden ze het aantal  hulpjes die kamergenoten uitzochten die ongewoon sterk, gemeen, en meedogenloos waren. Deze kamergenoten zouden de leiding krijgen om de orders van vervolgingen uit te voeren, zoals je ‘s nachts van je slaap beroven, of je verbieden om het toilet en andere dingen te gebruiken. Er was een ongeletterde 60-jarige beoefenaar van wie het maandelijkse aandeel niet voldeed aan de vereisten van het afdelingshoofd. Ze werd opgesloten in een koude en vochtige kamer, licht gekleed, op een toilet, of op de toiletkamer van de teamleiders voor periodes tot een maand. ‘s Nachts folterden gewelddadige bewakers haar tijdens hun dienst. Dit hield in trekken aan het haar, dwingen om neer te knielen op een vochtige cementen vloer, haar slaan en schoppen, haar van haar slaap beroven en haar niet toelaten het toilet te gebruiken. Soms werd ze naar de hoofdkamer van de bewakers gestuurd, waar ze werd gedwongen om gehurkt op de grond te zitten voor vier dagen en nachten, zonder gebruik te maken van het toilet en zonder eten.

Lichamelijke straffen en mensen slaan was niets nieuw daar. Op een zondag hoorden we plotseling sommige extreem beroerde kreten en iemand die wenend riep, "Ze zijn mensen aan het slaan." Toen werd de deur gesloten en de bewaker Li Yu bootste het miauwen van een kat na om de misdaad te verbergen. Soms konden we niet slapen en hoorden we beneden iemand pijnlijk wenen. Het was te afschuwelijk om naar te luisteren. Ik zag en hoorde vele van de misdaden die niet geheim kunnen blijven. Ze bleven ons vertellen om vertrouwd te worden met de zes kenmerken van een sekte. Deze brutale vervolging spreekt voor zichzelf, waarmee ze de kwaadaardige CCP onthult als een echte
sekte.

Laat ons eens kijken of de "hervorming" in een kamp voor dwangarbeid dezelfde is als in de gevangenis. Het dagelijkse schema:

                                                     
Je kan precies uittellen hoeveel uren we konden slapen. De bewakers hadden drie hulpjes en dwongen de oudere mensen om te werken. Sun Jun zei telkens opnieuw en opnieuw, "Het maakt niet uit hoeveel ik verdien. Ik hou van dit werk omdat ik ze als slaven kan behandelen, straffen, mensen hun namen roepen, en hen slaan.". De mentaliteit van de CCP houdt van vechten met mensen tot in de hemel, dus is het niet vreemd voor hen om zo te praten.

We werkten als slaven, werkten zeer intensief, voor 15-16 uren per dag, en we sliepen maar zeer weinig. Als men een beetje verzwakte liep men de kans om geslagen te worden, misbruikt, of dat men werd weggenomen door bewakers Sun Juan, Gen Youmei, Yang Xiaolin, of Liang Linling, enz. Tegelijkertijd, trainden ze ook twee gewelddadige, Zhang Yaqing (een medewerker²) en Jin Yuhua (een gevangene), die moesten toezien of het niveau of de dagelijkse werklast hoog genoeg was en iedereen genoeg presteerde. De meesten van ons konden het niet halen. Als je het niet gedaan kreeg, werd je soms aangeduid voor straffen om je dan te overstelpen met misbruiken. Het voelde aan alsof elke dag een jaar duurde, we werkten intensief, we moesten werken als een slaaf aan de ene kant en werden uitgescholden aan de andere kant. De gewelddadige Zhang Yaqing, getraind door Sun en Gen, beschouwden zichzelf boven anderen en lieten dit overal rondom hen merken. Als iemand niet akkoord ging met hen, kwamen Sun en Gen onmiddellijk en kleineerden of bekritiseerden ze hen op elke bijeenkomst.

"Werken als een koe en een paard, eten als een varken en een hond," is een uitdrukking die we dikwijls privé gebruikten. (Eigenlijk aten we zelfs nog slechter dan varkens en honden.) Gedurende vier seizoenen per jaar, aten we kool of wortels in water en sliepen we maar vijf uren per dag. Overladen met werk en door het betreurenswaardige eten dat we kregen, konden oudere en zwakkere personen nauwelijks overleven. Ze ontwikkelden gezwollen benen en voeten, ontstoken gewrichten, en een troebele blik tengevolge van het dragen van  winkelglazen voor meer dan tien uren per dag aan één stuk door. Soms waren deze beoefenaars zelfs niet meer in staat om hun ogen te openen, en dikwijls leidde dit tot aanvallen. We voelden ons allen verstijfd en zo moe, en alles was extreem ondraagbaar. De bewakers maakten gretig gebruik van criminele gevangen, met inbegrip van fraudeurs, dieven, prostituees, schurken, pornografen, enz, om kamergenoten af te luisteren en de Falun Gong beoefenaars van middelbare en oudere leeftijd te folteren door elke mogelijkheid die in hen opkwam.

In het Shandong No.1 vrouwenwerkkamp, door inspanningen om de toekenning van "Moderne staat en civiele werkkamp," deden de beambten grote inspanningen om de documenten te vervalsen. We werden dikwijls gedwongen om te tekenen voor artikelen voor arbeidsbescherming en een lijst af te tekenen voor geleende boeken. Wanneer sommige mensen zeiden dat we meer dan tien uren per dag werkten en geen tijd hadden om een boek te lezen, zei Pan Aihua arrogant, "teken het, of je het nu wilt of niet."

De "Artikelen voor arbeidsbescherming" werden ons toegezonden vanaf april 2007 met inbegrip van een pak toiletpapier, een half stuk zeep (of een pak waspoeder), en een werkmasker dat je voor één, twee, of drie jaar moest gebruiken. Ze maakten ook een lijst van enkele vervalste artikelen voor arbeidsbescherming, welke vele mensen moesten ondertekenen. Om het publiek te misleiden, richten ze ook een recreatiekamer, entertainmentkamer, leeskamer, industriële kunstkamer, en een psychologische consultatiekamer enz. op en lieten ze bezoekers een kijkje nemen. Wanneer de bezoekers al deze dingen zagen, dachten ze dat het werkkamp zoals een "werelds paradijs was," waar mensen zeer comfortabel leefden. In deze zogenaamde "moderne staat en civiele werkkamp," leefden we heel anders dan de vervalsingen die aan de bezoekers getoond werden. De meeste beoefenaars die hier werden opgesloten, vooral in de eerste en tweede groep, waren van middelbare leeftijd en ouderen, die nog steeds brutale folteringen door de bewakers moesten ondergaan.

Beoefenaars in het werkkamp waren gewoonlijk veroordeeld tot anderhalf jaar, maar sommigen werden voor drie jaar vastgehouden. Gevangenen die regelmatig vastzaten, werden gewoonlijk veroordeeld tot hoogstens anderhalf jaar. Velen van hen werden aangewezen als onze kamergenoten om ons te controleren en te folteren, en ze gingen nooit naar het werk op de werkplaats. Met de bedoeling om nog meer voordeel te halen, werkten de bewakers van het werkkamp samen met het 610 bureau³ en de politie van de lokale politieafdeling om meer en meer beoefenaars te arresteren en hen hier naartoe te zenden om hen gratis als slaven te laten werken. Er werd gezegd dat het 610 bureau drieduizend yuan1 ontvangt om een Falun Gong beoefenaar naar een werkkamp te zenden.

De gemene en gewelddadige bewakershulpjes waren gehuurd door bewakers om beoefenaars openlijk of in het geheim te volgen. Hun doel was beoefenaars niet toe te laten om te spreken en rond te kijken, maar om onophoudelijk te laten werken. Een oudere vrouw van over de 60, gleed uit in de rustkamer en brak haar been. Tijdens de herstelperiode, werd ze geslagen en misbruikt door Pan Aihua tijdens de nachtdienst. Pan Aihua bedekte de mond en de neus van de oudere vrouw en verstikte haar bijna. Ze was zwak en had het moeilijk om naar boven en naar onder te gaan, maar werd niettemin gedwongen om op de werkplaats te werken alvorens ze genezen was. Jiang Guilian dwong ooit een oudere beoefenaarster, Li Xiuer, om neer te knielen op de vochtige vloer van de waskamer, greep haar bij de haren en gaf haar het bevel om haar schoenen uit te doen. Ze zeiden tegen Ms. Li, "schrijf de naam van je meester op je zolen." Yang Jinfeng (van Jinan) sloeg beoefenaars dikwijls om de gevangenistijd die ze nog moest zitten te verminderen. Ze werd zes maanden vroeger vrijgelaten voor het vervolgen van beoefenaars.

Harde beoefenaars werden dikwijls opgesloten in een kleine kamer, zoals de waskamer, toilet, of op de toiletkamer van de teamleiders, en geïsoleerd van de buitenwereld. Ze werden van hun slaap beroofd, niet toegestaan om zich te ontlasten, en werden gedwongen om te staan of te hurken als straf. Ze werden dikwijls de klok rond brutaal geslagen en gehersenspoeld.

Dit is mijn eigen ervaring die ik wilde onthullen aan het publiek om iedereen de waarheid te laten kennen.

Nota

1. "Hervorming of transformatie" het uitvoeren van of hersenspoelen en folteren met als doel beoefenaars te dwingen om afstand te doen van Falun Gong. (Variaties: "hervorm", "transformeer", "hervormde", "hervormend", "getransformeerde", transformerend", en "transformatie")
2. "Medewerkers": \[vroegere beoefenaars die zich tegen Falun Gong hebben gekeerd onder het hersenspoelen en folteren. Zij zijn dan benoemd tot assistenten die beoefenaars hersenspoelen en folteren.]
3. "Het 610 bureau" is een bureau dat speciaal opgericht is om Falun Gong te vervolgen, met absolute macht op elk niveau van administratie in de partij en alle andere politieke en juridische systemen.
4. "Yuan" is de Chinese munt; 500 yuan is gelijk aan het gemiddelde maandelijkse inkomen van een werkman, werkzaam in een stad in China.



Bron:  http://clearharmony.net/articles/200804/43861.html