New York – Op 29 mei verliet dhr. Yu Xuezhong zijn huis om naar het huis van een vriend te gaan. Niet wetend dat het zijn laatste keer zou zijn. Die avond viel de politie binnen en nam de twee mannen mee, evenals 20 andere Falun Gong beoefenaars uit de stad Jilin in het noordoosten van China. Ze werden meegenomen naar een nabijgelegen politiebureau, vastgeketend en geslagen. De volgende dag werd de familie van dhr. Yu opgebeld. De 53-jarige Yu was dood.
Na 13 jaar vervolging door de Communistische partij komen in heel China zulke verhalen nog steeds veel te vaak voor.
Achter het masker van Starbucks en Apple ligt er een zeer verschillend zogenaamd “modern” China op de loer, bestaande uit geïmproviseerde detentiecentra, werkkampen en afgelegen isolatiecellen die vol zitten met honderden of zelfs duizenden Falun Gong beoefenaars.
Ze worden op grote schaal ontvoerd en gevangen genomen simpelweg voor het beoefenen van Falun Gong – een meditatiewijze met qigong oefeningen en traditionele Chinese spiritualiteit met principes die spreken over het vereenzelvigen met de drie waarden, Waarachtigheid, Mededogen en Verdraagzaamheid.
Op dit moment zijn Falun Gong beoefenaars de grootste groep gewetensgevangenen in China, en misschien zelfs over de hele wereld.
Ze worden door bewakers geslagen en gefolterd met methodes die iemand meer doen denken aan middeleeuwse martelkamers dan aan wat de meeste mensen zouden verwachten van de op één na grootste economie van de 21ste eeuw. Het uittrekken van vingernagels, pijnbanken, sodomie, en elektrische schokken vallen onder de methodes die gebruikt worden.
Duizenden kinderen zijn weeskinderen geworden. Ontelbare echtgenoten eindigden als weduwnaar of weduwe. Bewijsmateriaal dat Falun Gong gevangenen gedood werden en hun organen onder dwang verwijderd werden voor transplantatieoperaties, heeft geleid tot internationale onderzoeken en in sommige landen zelfs tot een verbod op organen die uit China komen.
De doctoren die zulke operaties uitvoeren zijn slechts een klein onderdeel van de Chinese bevolking en worden gedwongen om hun geweten en de professionele ethiek te verraden. Leraren, fabrieksleiders en politieagenten worden gedwongen mee te doen aan het verspreiden van leugens, het ontslaan van goede werkers en het martelen van onschuldige mensen en ze worden ervoor beloond als ze het uitvoeren en gestraft als ze het weigeren. Dus bevinden zich onder de slachtoffers van de vervolging niet alleen tientallen miljoenen Falun gong beoefenaars, maar alle Chinese burgers. Ze werden bedrogen, doordrongen met haat en gedreven zijn tot het vervolgen van hun medeburgers.
De mensenlevens die dit heeft gekost en de morele tragedie van de vervolging tegen Falun Gong die de Communistische leider Jiang Zemin op 20 juli 1999 lanceerde, is onthutsend.
Maar het hoeft zo niet te zijn.
De afgelopen 13 jaar hebben Falun Gong beoefenaars creatieve, edelmoedige en vredelievende manieren gebruikt om de propaganda die de Communistische partij tegen hen gebruikt heeft tegen te gaan, en om de waarheid van de vervolging te verhelderen aan hun Chinese medemensen.
Dit werpt nu zijn vruchten af.
Een alsmaar groeiend aantal mensen in heel China trotseert het gevaar van gevangenschap (of erger) door hun echte namen te gebruiken in een petitie die een oproep doet aan de regering om Falun Gong beoefenaars die zij kennen als hun buurman, vriend of collega vrij te laten.
Als al deze Chinese mensen naar voren treden, staan wij in het westen ook voor een keuze. Kiezen we voor de zijde en de macht van de Communistische partij die onschuldige mensen vermoord, zodat we kortstondige interesses kunnen beschermen en oppervlakkige schijnbare stabiliteit?
Of verzetten we ons tegen de inspanningen van de partij om onze monden te snoeren, en doen we ons uiterste best om één van de grootste wreedheden van deze tijd te stoppen en om kracht van het goede te behouden die ons hoop, stabiliteit en welvaart kan bieden voor China en de rest van de wereld?
Op dit kritische moment zijn Chinese mensen in groeiende aantallen op vredevolle manieren aan het opkomen om het vervolgingsbeleid van de partij te trotseren en laten ze blijken dat de drie waarden Waarachtigheid, Mededogen en Verdraagzaamheid het waard zijn om te verdedigen.
Als zij hiervoor het hart en de moed hebben om dit in China te doen – waar ze hetzelfde lot riskeren als dhr. Yu en zijn vriend – dan zouden wij, die in alle comfort leven en westerse vrijheid genieten, er zeker voor kunnen zorgen dat zij er niet alleen voor staan.
