Een nieuw onderzoeksrapport over de orgaantransplantatie-industrie in China, waaruit blijkt dat elk jaar veruit meer gewetensgevangenen omwille van hun organen gedood zijn dan tot dusver door NGO's aangenomen werd, ontvangt grote interesse in het Amerikaanse Congres en het Europese Parlement. Volledige tekst is te vinden op http://www.endorganpillaging.org
(link naar rapport: http://tinyurl.com/jqtpe5t )
Onderzoeksjournalist Ethan Gutmann, voormalig Canadees Staatssecretaris David Kilgour en mensenrechtenadvocaat David Matas presenteerden op 22 juni 2016 in Washington D.C. en op 29 juni in Brussel een nieuw, gemeenschappelijk onderzoeksrapport getiteld "Bloody Harvest / The Slaughter". Uit dit 680 pagina's tellende rapport, dat zich baseert op 10 jaar onderzoekswerk, blijkt dat orgaanroof bij gewetensgevangenen in China op een veel grotere schaal plaatsvindt dan tot nu toe door mensenrechtenorganisaties aangenomen werd. De orgaanroof is stelselmatig georganiseerd en vindt plaats met medeweten en deelname van de Chinese Communistische Partij, het leger en Chinese overheidsorganisaties.
Kort na de publicatie, bij een persconferentie op 22 juni in Washington D.C., werden de auteurs voor de volgende dag uitgenodigd voor een hoorzitting in het Amerikaanse Congres en het Europese Parlement. Bij de presentatie van het rapport in Brussel, bedankt de Tsjechische afgevaardigde Thomas Zdechowsky de auteurs voor hun jarenlange onvermoeibare inzet en kondigde aan zich hard te willen maken voor een onafhankelijk onderzoek van dit onderwerp door de EU. Zijn collega Tunne Kelam uit Estland benadrukte, dat de burgers in Europa een medeverantwoordelijkheid dragen, waar ze ook op aangesproken zouden mogen worden. Mogelijkerwijs reisden namelijk honderden Europeanen naar China om daar organen te verkrijgen. De orgaanroof van gewetensgevangenen in China ondermijnt alle morele waarden die de EU hoog houdt. Naar zijn mening zou het EU-burgers, naar het voorbeeld van Taiwan en Spanje, wettelijk verboden moeten worden om voor zulke illegale transplantaties naar China te reizen.
Dat orgaanroof bij gewetensgevangenen in de Volksrepubliek China plaatsvindt, was al voorafgaand aan dit nieuwe rapport in vele landen bekend; desondanks was er in dit opzicht tot nu toe weinig internationale druk waar te nemen. Na aanleiding van het onderzoek op dit gebied door deze auteurs, evenals de onlangs voor de Nobelprijs voor de Vrede genomineerde NGO DAFOH (Doctors Against Forced Organ Harvesting), hebben meerdere parlementen in de afgelopen drie jaren gereageerd met de uitvaardiging van resoluties. Ten eerste werd in december 2013 een resolutie aangenomen door het Europese Parlement. Het Amerikaanse congres nam op 13 juni 2016 de House Resolution HR 343 aan. Landen zoals Spanje, Israël en Taiwan hebben al wetten aangenomen die het orgaantoerisme naar China aan banden moeten leggen. In Israël werd bijvoorbeeld een wet aangenomen die het zorgverzekeringen verbiedt de kosten voor een transplantatie in China te vergoeden. In de V.S. werd de regelgeving zodanig veranderd, dat iemand die betrokken was bij gedwongen transplantaties van organen of weefsels, niet meer de V.S. binnen mag.
De auteurs David Kilgour en David Matas, die voor hun werk over dit onderwerp in 2010 voor de Nobelprijs voor de Vrede genomineerd werden, gingen in eerdere rapporten uit van de officiële getallen van de Chinese regering wat betreft het aantal jaarlijkse transplantaties in China. Dit was een van de redenen voor een nieuw onderzoek.
In het nieuwe verslag werd onafhankelijk opgesomd hoeveel orgaantransplantaties er waarschijnlijk plaatsgevonden hebben. Volgens de auteurs ligt dit aantal ver boven de officiële cijfers. Ze onderzochten de data van individuele ziekenhuizen, in plaats van zich op de statistieken te baseren, die in China zelden betrouwbaar zijn. Zo evalueerden ze telefoongesprekken, internetpagina's van ziekenhuizen en medische vaktijdschriften voor alle 865 ziekenhuizen in China die orgaantransplantaties uitvoeren. Dit zijn ongeveer 13 procent van alle ziekenhuizen in China. Ze evalueerden verder mediaberichten, internetpagina's van de regering, actuele en gearchiveerde websites van ziekenhuizen en medische vaktijdschriften met informatie over 712 lever- en niertransplantatiecentra. Daarnaast onderzochten ze in detail 165 ziekenhuizen die van de regering een vergunning voor transplantaties verkregen hadden en berichtten over hun uitrusting, kwalificaties, opnames, potentiële patiëntengroepen, beddenaantal, personeel, transplantatiecapaciteit en –volumes, onderzoeksprojecten, betrekkingen met andere ziekenhuizen en derden, fondsen, patiënten en onderscheidingen. Door middel van telefoongesprekken verifieerden ze of er actueel transplantaties plaatsvonden en of de informatie die voorheen verzameld was, bevestigd kon worden. Tenslotte vatten ze de wetten en regels voor orgaantransplantaties in China samen, lichtten de ontwikkeling van transplantatiegeneeskunde in China toe en verzamelden informatie over het leger en de civiele instituten die de industrialisering van deze sector mogelijk maakten. Deze verzamelde bevindingen zijn aan de hand van een 229 pagina's tellende bronvermelding individueel na te trekken.
In hun nieuwe rapport onderzochten de auteurs ook de verduisterings- en desinformerende methoden waarmee het Chinese regime zich bedient. Ze onderzochten verder welke factoren de hoge transplantatie aantallen mogelijk maakten, met welke strafbare methoden de organen verkregen zijn, wie hiervoor verantwoordelijk was en welke institutionele structuur hiervoor ontwikkeld werd. Verder gingen de auteurs in op de daadwerkelijke en toegezegde veranderingen in het transplantatiesysteem in China.
In het rapport wordt geen exact slachtofferaantal genoemd. Er wordt veeleer een schatting van het jaarlijkse aantal in China getransplanteerde organen gegeven. Deze zouden kunnen oplopen van 60.000 tot 100.000, mogelijkerwijs echter ook het dubbele daarvan. Daarom gingen de auteurs uit van een aantal van anderhalf miljoen transplantaties in de onderzoeksperiode van 15 jaar. Dit spreekt de officiële Chinese informatie met een factor 10 tegen. Het grootste deel van de gebruikte organen is volgens het rapport afkomstig van gewetensgevangenen zoals Oeigoeren, Tibetanen en Huis-Christenen, maar op de eerste plaats staan Falun Gong-beoefenaars. In het rapport werd ook onderbouwd dat het aandeel van deze transplantaties dat van vrijwillige donoren kwam niet significant was, noch – zoals steeds weer in China beweerd wordt – van terechtgestelde criminelen. In de meeste gevallen werd er per operatie slechts 1 orgaan ontnomen, zodat men van 1 slachtoffer per transplantatie uit mag gaan.
“De slotconclusie van deze update en ons gehele voorgaande werk is, dat China massamoord op gewetensgevangenen begaan heeft – in de eerste plaats op de spiritueel georiënteerde Falun Gong-beoefenaars – om organen voor transplantaties te verschaffen”
co-auteur David Matas tijdens de presentatie van het rapport
in de National Press Club in Washington D.C.
