Mijn naam is Ping. Baas-Guo. 19 jaar geleden kwam ik vanuit China naar Nederland en ben ik getrouwd met een Nederlandse man, waarmee ik een dochter heb. Sinds 18 jaar werk ik als reisleidster voor een bekend Nederlands reisbureau, gespecialiseerd in Chinareizen. Ik heb al duizenden toeristen door China begeleid. Ik ben in mei jongstleden in China door de (geheime) politie gekidnapped en in totaal 21 uur vastgehouden, omdat ik Falun Gong beoefen.

Vrijdag 8 mei 2009

Nadat ik op 8 mei 2009 mijn eerste groep toeristen had weggebracht naar het vliegveld en een beetje had gewinkeld, ging ik naar mijn hotel in Peking en belde met mijn reisagent. Rond 15.30 uur klopte er iemand aan de deur. Er stonden vijf of zes mensen voor de deur. Eén was van het hotel en deze zei dat de politie met me wilde praten. (aan de hand van de kleding denk ik dat er 1 politie agent was en de rest van de geheime dienst, ze hebben zich niet voorgesteld). Ik probeerde de deur dicht te doen maar ze duwden hem met kracht open. Ze kwamen al naar binnen. Ze namen me mee het hotel uit. We vertrokken in een zwarte Audi, een chauffeur plus bijrijder zaten voorin. Op de achterbank moest ik in het midden zitten. Ik wilde bij het raam, maar moest in het midden. Ze brachten me naar hotel Lu Hong in het zuidelijke deel van Peking. We gingen door de zijdeur van het hotel naar binnen. Ik vroeg waarom niet de hoofdingang? Zij zeiden: "Vertellen we later wel." Ik moest in een grote kamer zitten. Ik zei: "Wat jullie nu doen is tegen de wet." "Ik ben nu Nederlander." "Ik wil naar de Nederlandse ambassade bellen of een advocaat laten komen." Ze weigerden mij te laten bellen en namen mijn telefoon af en zeiden dat ze me zo 72 uur mochten vasthouden. Ze zeiden dat iemand mij had aangegeven en gezegd had dat ik een beoefenaar van Falun Gong was.  Ze vroegen mij of dit klopte, en ik antwoordde: "Ja". Ze vertelden me allerlei dingen over mijzelf. Ze lieten zien dat ze alles wisten en wilden me daarmee intimideren. Ze begonnen met mijn middelbare school, toen naar het platteland, terug naar de stad, daar heb ik als conductrice op de openbare bus gewerkt, daarna Duits gestudeerd aan een parttime universiteit. Vervolgens ben ik gids geweest bij een  chinees reisbureau, en daarna naar Nederland als reisleidster van een Nederlands reisbureau. Ze hebben mijn voormalig werkgever in China om mijn dossier gevraagd en weten dus heel veel over me. Ook over mijn privéleven wisten ze van alles en nog wat. Bijvoorbeeld dat  mijn relatie met mijn schoonzuster goed is, (zonder dat ik wist hoe ze aan deze informatie konden komen). Ook wisten ze dat ik melkpoeder (vanwege het giftige melkpoeder in China) meenam naar mijn neefje en daarna zeiden ze, dat dit alles ook niet zo makkelijk te bereiken is en ik het dus moest koesteren, en zuinig moest zijn op wat ik bereikt had,met andere woorden als je niet uitkijkt kunnen wij dit weer afpakken van je, ze zeiden: ”Als je ons niets vertelt moet je niet denken dat je nog naar China terug kan komen”. Ze wilden dat ik alles zou vertellen; wat ik in China allemaal verteld heb over Falun Gong en aan wie en wanneer ik dit verteld heb. Wanneer was ik begonnen met Falun Gong, hoe en waar? Ik gaf gewoon antwoord: “In hetzelfde jaar dat ze begonnen met het verbieden van Falun Gong in China(1999). Toen het zo in opspraak kwam, raakte ik geïnteresseerd en ben begonnen met beoefenen.” Daarna vertelde ik over de veranderingen die mij overkwamen: “Sinds ik Falun Gong beoefen, vertel ik de waarheid en richt ik mij op positieve dingen. Voorheen was ik egoïstisch, had ik last van  jaloezie, competitiedrang en was ik ongeduldiger dan nu. Nadat ik was begonnen met beoefenen van Falun Gong ben ik minder egoïstisch en in het algemeen een beter persoon geworden." Ik zei dat ik echt een geestelijk en lichamelijk voordeel heb door het beoefenen van Falun Gong.

Toen gingen zij vertellen over wat zij dachten over Falun Gong. Hierna volgde allerlei zwartmakerij, leugens en negatieve dingen over Falun Gong. Ze proberen je door dingen te vertellen je te laten twijfelen over de goedheid van Falun Gong.  Zij wilden ook dat ik ging toegeven dat ik de Chinese wet overtrad. Ik ontkende dit, want in de Chinese grondwet staat dat vrijheid van meningsuiting en vrijheid van geloof het recht is van iedereen.

Zij vroegen ook allerlei dingen over wat ik in Nederland allemaal had gedaan, en hoeveel beoefenaars er in Nederland waren en wie dat zijn. Ik zei: “Ik weet niet hoeveel beoefenaars er zijn, want wij hebben geen lidmaatschap, geen lijst en het is allemaal vrijwillig.”  Zij vroegen nogmaals: “Wie zijn dat dan allemaal?” Ik zei: "Ik vertel het jullie niet, want ik wil niet dat jullie hen ook gaat lastigvallen en achtervolgen."

Tot 5 uur in de volgende ochtend lieten ze mij niet slapen. Zij wisselden elkaar af en sliepen wel. Ze verhoorden mij per tweetal, zelfs als ik naar het toilet wilde ging er iemand mee. Na 5 uur 's ochtends vroegen ze mij of ik wilde slapen. Ik zei: ”Hoeft niet.” Ze benadrukten heel vaak dat ik mijn levenssituatie niet koesterde. Ik zei dat ik mijn werk wel koesterde en dat ik al 18 jaar bij hetzelfde reisbureau werk, maar als ik niet naar China mag komen en jullie mij mijn werk niet laten doen, ik mijn leven niet kan koesteren. "Jullie zijn degene die mij tegenhouden, niet ik!" Ze vroegen mij ook waarom ik mijn man niet ging hersenspoelen aangezien hij geen Falun Gong beoefent. Ik zei dat het woord “hersenspoelen” niet van Falun Gong is, maar een uitvinding van CCP is. Hij is geen beoefenaar en dat is zijn keus. Ik respecteer zijn keus. Iedereen is vrij om zijn eigen keus te maken. Wat jullie nu aan het doen zijn is hersenspoelen.

Ze gaan er van uit dat wij omgaan met politiek. Ik zei:”Wij willen geen macht, we willen alleen dat de vervolging van Falun Gong stopt.” Hij vroeg, wie heeft jullie vervolgd, heb je dat zelf gezien? Ik zei: "Wat zijn jullie nu aan het doen dan?"

Ze zeiden: “Als je ons niets zegt dan laten we de Nederlandse ambassade komen om jou het land uit te zetten.” De volgende dag had ik nog een nieuwe groep toeristen en ik wilde mijn werk afmaken. Ik wilde niet dat de mensen van deze groep last zouden ondervinden van deze problemen, dus ik zei dat ik de komende tijd niet over Falun Gong zou praten in China. Toen moest ik een verklaring van deze uitspraak op papier zetten. 's Ochtends om half zeven mocht ik pas terug naar mijn eigen hotel.

Donderdag 21 mei

Ik dacht dat het afgelopen was, maar aan het eind van de tweede reis, de voorlaatste dag in Shanghai, merkte ik dat ik gevolgd werd. Bij een toeristische attractie zag ik iemand met een kaart van een gids, maar ik kon zien dat het geen gids was. Mij kwam ook ter ore dat onze agent in Shanghai (agent van het Nederlands reisbureau waar ik voor werk) naar mijn kamernummer had gevraagd. Ik voelde dat er iets niet klopte, ik hoorde dat de geheime dienst had gevraagd naar onze agenda in Shanghai. Toen wist ik zeker dat het nog niet afgelopen was.

Ik wilde ze niet de gelegenheid geven dat ze me weer zouden oppakken. Ik vroeg aan een Nederlandse collega die in hetzelfde hotel verbleef, met haar eigen groep, of ik bij haar op de kamer kon slapen in plaats van alleen in mijn eigen kamer. Ook vertelde ik in het kort aan een van mijn gasten uit mijn groep wat er aan de hand was. Zij bood mij aan dat ik ook bij haar en haar man op de kamer kon slapen. Omdat het de laatste avond was gingen de gasten van mijn groep en ik een glaasje drinken, water,  in mijn geval. Daarna wilde ik naar het hotel. Een van de gasten heeft mij naar de kamer van mijn collega gebracht, dit was ongeveer 22.15 uur.

Nog geen tien minuten later klopte er iemand aan de deur. Mijn collega vroeg wie dat was en er werd geantwoord: "housekeeping". “Wat kom je doen?”, was haar vraag. Als antwoord kwam, dat ze naar de wc pot wilde kijken in de badkamer. Mijn collega bedankte hiervoor. Twee minuten later werd er weer aan de deur geklopt. Toen zeiden ze, “We zijn van de politie. We zoeken jouw vriendin.” Toen heeft zij de deur geopend en moest ik weer mee. Mijn collega vroeg wat ze voor mij kon doen. De politie vertelde haar: “Dit heeft niets met jou te maken, bemoei je er niet mee.”

We gingen naar het hotel tegenover mijn hotel in Shanghai. Toen ik binnenkwam in de kamer vroegen ze: “Wat vindt je ervan dat je ons terugziet?” (drie van hen waren dezelfde als de eerste keer) Ik zei: “Ik ben heel teleurgesteld, dat jullie speciaal vanuit Peking naar Shanghai komen voor dit.” “Het is nu even geleden dat we met je spraken, wat heb je in de tussentijd bedacht? Zijn je gedachten een beetje veranderd?” Ik zei: ”Ik heb jullie niets te vertellen en ik heb de Chinese wet niet overtreden.” Ze bleven herhalen: “Wij willen dat je vertelt wat je gedaan hebt en aan wie je over Falun Gong hebt verteld en wat je verteld hebt. En je moet toegeven dat je de Chinese wet overtreden hebt en dat op papier vastleggen.” Ik zei dat ik geen enkele van die drie dingen zou doen.

Toen intimideerden ze me door te zeggen dat ik aan mijn familie moest denken. Ik vertelde niets, twee van de drie agenten gingen naar buiten en lieten mijn broer (mijn enige naaste familielid, mijn ouders zijn allebei al overleden) en nichtje binnen komen. Zij waren speciaal vanuit Peking naar Shanghai gekomen om met mij te praten. Zij moesten met mij praten om me over te halen mee te werken. In China doen ze dat vaker. Ze laten familie komen om op je gevoel in te spelen en je zo over te halen. Ik heb met hen gepraat. Maar dit had geen effect. Zij gingen de kamer uit en drie agenten ging verder met me praten. Toen ook dit niet het gewenste resultaat had, werd ik alleen gelaten met mijn nichtje. Uiteindelijk gaven ze het op, ze konden niet bereiken wat ze wilden. Ik zei, “ik begrijp het niet, ik ben zo'n klein vrouwtje, waarom zijn jullie bang voor mij. Ik ben maar een beoefenaar van Falun Gong. Waarom zijn jullie bang voor Falun Gong?”

Na een paar waarschuwingen om ook niet in Nederland actief met Falun Gong te zijn, lieten ze me om vijf uur 's ochtends gaan.  Ze waarschuwden me ook om niets in Shanghai te doen, omdat er een expo in Shanghai wordt gehouden. Later hoorde ik van mijn nichtje en broer dat toen zij al uitgecheckt waren en gingen winkelen ze telefonisch te horen kregen dat ze terug moesten komen, zodat ze nog eens met hen konden praten zodat mijn broer mij kon waarschuwen geen actie te voeren in Shanghai. Zij waren bang dat ik een protestactie zou voeren, dus hebben ze mijn nichtje en broer geïnstrueerd, dat zij mij moesten vertellen dat ik niets moest doen zolang ik nog in China was.

Op die dag ging mijn groep terug naar Nederland en ik ging de volgende dag met een andere vlucht terug, de gasten van mijn groep waren bang dat ik weer lastig gevallen zou worden door de politie en iemand van de groep boodt aan om een nieuw ticket kopen en met mij samen terug te vliegen, ze willen mij niet alleen laten in China. Ik heb dit aanbod niet aangenomen Ik voel me heel beroerd en verdrietig; een reisleidster van Chinese afkomst moet in haar eigen vaderland, door de gasten die dit land bezoeken, beschermd worden. Nu kan ik niet meer naar China, en kan de toeristen niet meer laten zien hoe China is.

Het is toch eigenlijk heel triest dan je in 2009 nog steeds voor je geloof kan worden vervolgd.