(Minghui.org) De broer van Ushio Sugawara’s vriend had in 2007 een nieuwe lever nodig om te kunnen overleven. Hij vond al snel een match in een Chinees ziekenhuis. Sugawara hielp bij de aankoop van albumine dat nodig was voor de operatie en bracht deze naar China voor de operatie. Daar was hij geschokt toen hij de bloedige waarheid ontdekte over waar het orgaan vandaan kwam.
Sugawara was lid van de zesde Yamaguchi-gumi (Japan’s grootste Yakuza-syndicaat ter wereld). Hij verliet die criminele organisatie in 2015 en is nu een bekende economische commentator in Japan. Hij heeft een dozijn boeken gepubliceerd en bekritiseerde vaak de Chinese Communistische Partij vanwege haar onethische praktijken.
In een interview met The Epoch Times van 20 juni 2022, onthulde Sugawara wat hij leerde over de gedwongen orgaanroof bij levende Falun Gong beoefenaars in China, terwijl hij in 2007 probeerde de broer van zijn vriend te helpen een orgaantransplantatie te ondergaan.
Hieronder de vertaling van dit interview.
Verslaggever: Meneer Sugawara, kunt u me alstublieft meer vertellen over wat er gebeurd was?
Sugawara: In 2007 had de broer van mijn vriend een leveraandoening die alleen maar erger werd. De dokteren zeiden dat hij niet veel tijd meer had en dat de enige manier om zijn leven te redden een orgaantransplantatie zou zijn. Destijds kon men alleen een levertransplantatie doen in de VS, Frankrijk of China. Maar de wachttijd in de VS en Frankrijk waren erg lang en de prijs was ook erg hoog. Er waren ook zeer strikte wettelijke beperkingen. Als gevolg hiervan koos hij ervoor om naar China te gaan voor de transplantatie.
Het algemeen ziekenhuis van de gewapende politiemacht van Peking nam ook Japanse patiënten op en patiënten uit Saoedi-Arabië en Duitsland. Een Chinese arts in het ziekenhuis zei dat ze snel een donor zouden kunnen vinden en dat de kosten 30 miljoen yen (ongeveer € 210.000) zouden bedragen.
In augustus 2007 zei de dokter dat ze een match hadden gevonden en dat de operatie op elk moment kon plaatsvinden. Maar vóór de operatie bleek, dat het door het ziekenhuis verstrekte albumine-eiwit dat nodig was voor de operatie niet toereikend was. Ik werd gevraagd om het middel in Japan te kopen en naar China mee te brengen. Zo kwam ik te weten wat er aan de hand was.
Ik heb het albumine-eiwit in Japan kunnen kopen. Maar vanwege dat het gecategoriseerd is als drugs, had ik een vergunning nodig voor de export. Aan de Japanse kant gebruikte ik daarvoor mijn connecties om het buiten de douane te houden. Ik volgde toen de instructies op van de tussenpersoon die in de orgaantransplantatie bemiddelde om China binnen te kunnen komen via Dalian in de provincie Liaoning om vervolgens de aangewezen vlucht naar Peking te nemen.
In Peking stuitte ik op enige problemen. Alhoewel een hoge militaire officier me kwam ontvangen, hield het luchthavenpersoneel me tegen nadat ze het albumine-eiwit oplossing in mijn ingecheckte bagage hadden gevonden. Ze beweerden dat ik het niet zonder vergunning van het vliegveld zou kunnen meenemen.
De luchthavenpolitie, openbare veiligheidsbeambten en militairen werkten voor verschillende instanties. Geen van hen was bereid om weg te kijken. De ruzie duurde enkele uren voort. Uiteindelijk mocht ik, met tussenkomst van een ‘hoge’ ambtenaar, toch het vliegveld verlaten.
Ik gaf het albumine-eiwit oplossing aan het ziekenhuis en bezocht mijn vriend’s broer een dag voor de operatie.
De dokter, die eerder in Japan studeerde en vloeiend Japans sprak, vertelde me dat de donor in de kamer ernaast lag en vroeg of ik hem wilde zien. Hij tilde het gordijn op en ik zag een jonge man in bed liggen. Ze zeiden dat hij 21 was. Maar omdat ze hem een injectie met verdoving hadden gegeven, reageerde hij niet.
Hij vertelde me dat de donor een heel slechte persoon was, een crimineel die ter dood was veroordeeld. Omdat hij vroeg of laat toch zou overlijden, zou hij een bijdrage kunnen leveren door zijn organen voor zijn dood af te staan. De dokter zei tegen me: "Hij is erg jong en heeft een zeer gezonde lever."
Ik vroeg de dokter wat de jonge man deed dat resulteerde in zijn doodvonnis. Hij zei dat hij lid was van een terroristische organisatie. Ik bleef maar doorvragen wat hij precies deed. De dokter zei uiteindelijk dat hij een "Falun Gong" was.
De operatie mislukte uiteindelijk en mijn vriend’s broer stierf tijdens de operatie.
Verslaggever: Hoe zag de jonge man eruit toen je hem zag?
Sugawara: Hij lag daar. Zijn handen en voeten waren allen omwikkeld met verband. Ze hadden de dag ervoor de pezen in zijn handen en voeten doorgesneden. De dokter zei dat het was om te voorkomen dat hij zou weglopen. Bovendien zouden mensen zich opkrullen als ze bang zijn en dat zou de kwaliteit van het organen tijdens de extractie beïnvloeden. Daarom hebben ze een peesectomie bij hem uitgevoerd.
Verslaggever: Dus hij leefde nog voor de transplantatie?
Sugawara: Uiteraard. Toen ik hem zag, leefde hij nog. Maar hij zou sterven nadat ze zijn orgaan hadden verwijderd. Ze zeiden dat het slagingspercentage het hoogst was als de orgaanoogst tegelijkertijd met de transplantatie zou plaatsvinden. In termen van wat ze met zijn lichaam hebben gedaan, ik heb geen idee.
Verslaggever: Hoe lang hebben ze erover gedaan om de donor te vinden?
Sugawara: Mijn vriend’s broer ging eerst naar China voor een onderzoek en keerde daarna terug naar Japan. De Chinese kant vond een match een maand later.
Verslaggever: Wie was de agent?
Sugawara: Hij werkte als medisch tussenpersoon. Sinds 2007 kwamen vele rijke Chinezen in groepen naar Japan voor medisch toerisme. Daar was hij ook bij betrokken. Hij is van Chinese etniciteit en heeft in Japan gestudeerd. Hij heeft een breed netwerk van connecties en raakte bevriend met vele beroemde Japanse artsen.
Verslaggever: Is het algemeen ziekenhuis van de gewapende politiemacht van Peking actief betrokken bij orgaantransplantaties?
Sugawara: Ja. Volgens hun eigen introductie gaan veel rijke mensen uit o.a. Europa, de VS, Rusland, Saoedi-Arabië en andere landen uit het Midden-Oosten allemaal daar naartoe voor orgaantransplantaties. Ik zag daar een aantal westerlingen. Van de Japanners was de broer van mijn vriend de enige daar. Maar ik hoorde dat ook veel Japanners daarheen kwamen voor orgaantransplantaties.
Er was een specifieke plaats voor de patiënten om te verblijven net voor de operatie. Ik vermoedde dat het een hotel in de buurt geweest moet zijn. De artsen voerden voorafgaande aan de transplantatieoperaties regelmatig lichamelijk onderzoeken uit bij de patiënten.
Verslaggever: Waren er functionarissen van de Chinese Communistische Partij bij betrokken?
Sugawara: Uiteraard. Ik kreeg te horen dat zonder de betrokkenheid van die functionarissen het ziekenhuis geen enkele orgaantransplantatie zou kunnen uitvoeren en dat veel dingen niet zouden zijn gebeurd.
Toen ik op het vliegveld was, verliet ik het vliegveld via een VIP strook en ondergrondse tunnel die gewoonlijk door hoge beambten worden gebruikt. Ik heb daar geen andere auto's gezien. Naast die ene hoge functionaris die mij kwam ontvangen, waren er nog vier gewapende legerofficieren. De militaire auto's maakten de weg voor ons vrij, terwijl we van het vliegveld naar het centrum in Beijing reden.
Ik kende het niveau van de ambtenaar niet, maar ik denk dat hij wel wat macht moet hebben gehad. Toen hij kwam, parkeerde zijn auto, een zwarte Lexus, vlak naast het vliegtuig en kwamen de douanebeambten daarheen om mijn paspoort af te stempelen. We vertrokken toen via de uitgang waar stond 'Alleen VIP'.
Ik heb visitekaartjes uitgewisseld met die beambte. Maar omdat het al zo lang geleden is, ben ik die kwijt geraakt.
Verslaggever: Wisten de reguliere media in Japan hiervan?
Sugawara: Ze wisten ervan, maar ze weigerden erover te rapporteren, omdat ze nog steeds zaken wilden doen met China.
Toen ik naar het ziekenhuis ging, waren er enkele verslaggevers van een grote Japanse media aanwezig. Ze wilden een interview doen over de orgaantransplantatie, maar werden door het ziekenhuis geweigerd. Toen ik met de agent aan het lunchen was, was er ook een verslaggever aanwezig.
Dit is erg onmenselijk. Zelfs als ik er nu over praat, vind ik het nog steeds zo gruwelijk. We gaven 30 miljoen yen uit, maar verloren toch twee levens. Het was voor niemand goed.
Maar de Chinezen die erbij betrokken waren, geloofden dat ze het juiste deden. Ze waren allemaal gehersenspoeld. Zelfs de Chinese arts die ik sprak, geloofde niet dat ze iets verkeerds deden, want de mensen die ze vermoordden waren toch 'ter dood veroordeelden'. Zo denken ze allemaal. Ze zijn allemaal gehersenspoeld. Het is echt een heel wreed gebeuren daar.
