Door Wan Xian & Wan Ju . Provincie Shandong. Noot van de redacteur: The Epoch Times publiceert directe vertalingen van verklaringen gemaakt door Chinezen over het “verwerpen” van de Chinese Communistische Partij (CCP) en haar ondergeschikte verenigingen. Verklaringen zoals deze worden verzonden naar een website, tuidang.dajiyuan.com, gerelateerd aan de Chinese versie van The Epoch Times, Dajiyuan. De beweging om de CCP te verwerpen of the verlaten, “Tuidang” genaamd in het Chinees, begon eind 2004, kort na de publicatie van de “Negen Commentaren op de Communistische Partij,” een reeks editoriale artikels die de ware aard en geschiedenis van de CCP blootlegt. De verklaringen geven een unieke en openhartige kijk op geschiedenis in wording: hoe het Chinese volk zijn rug keert naar de Communistische Partij; hoe het zijn geweten verkiest boven pragmatisme; en hoe het vreedzaam een toekomstig China wenkt dat vrij is van de Partij.
Een onduidelijke visie in het begin
Mijn naam is Wan Xian en ik ben 39 jaar oud. Eerder had ik vele mensen horen zeggen dat we sinds onze kinderjaren gehersenspoeld werden door de CCP. In die dagen ging ik nooit met hen akkoord. Noch nam ik het serieus, ik dacht dat ik heel nuchter en rationeel was. Slechts toen ik de “Negen Commentaren op de Communistische Partij” had gelezen, begon ik me te realiseren dat mijn kennis over de CCP heel beperkt was.
Wanneer ik terugkijk, waren de eerste twee zinnen die ik leerde op school: “Lang leve roerganger Mao” en “Lang leve de CCP.” Hoe kon je vermijden gehersenspoeld te worden na zoveel jaren in zo'n smeltkroes? Hoe triestig was het!
Toen ik een kind was, vertelde mijn grootmoeder me een verhaal over een heel vriendelijke landeigenaar in haar dorp. Meer dan een dozijn van zijn familieleden werden levend begraven door de CCP en zelfs een baby van enkele maanden oud werd niet gespaard. De reden was dat een van zijn zonen zich had aangesloten bij een “terugkeer-legioen” van de Kuomintang. Ik dacht vroeger dat dit een geïsoleerd incident was. Het abnormale dodental sinds de machtsovername van de CCP, zoals onthuld in de “Negen Commentaren” heeft me erg geschokt!
Ik sloot me aan bij de Jonge Pioniers tijdens de lagere school en ik voegde me later bij de Communistische Jeugdliga (nvdr: jeugdbeweging van de CCP). Op de universiteit deed ik een aanvraag om lid te worden van de CCP, maar ik werd niet toegelaten omdat, zo werd me verteld, ik niet voldeed aan de verwachtingen van de Partijgroep (wat betekende dat ik de groepsleider zijn hielen niet likte). Achteraf gezien, denk ik dat ik toen geluk heb gehad.
De CCP verlaten
De grootvader van een jeugdvriend van me, was een landeigenaar. Mijn vriend was verschrikkelijk beschaamd en gekwetst wanneer zijn grootvader publiekelijk ten schande werd gezet [door de CCP]. Telkens ik aan hem dacht, zag ik zijn beschaamde en bedroefde gezicht voor mijn ogen verschijnen. Het herinnerde me eraan dat er vele zulke kinderen zo hun gelukkige jeugdjaren ontzegd werden! Daarom zweer ik plechtig dat ik de CCP helemaal verlaat en ieder spoor van de CCP van me afkuis.
Bovendien verkondig ik ook mijn vaders terugtrekking uit de kwaadaardige CCP (met zijn toestemming). Mijn vader, Wan Ju, werd meegesleurd door de CCP-propaganda toen hij jong was. Hij was het hoofd van een productie-eenheid in een commune. Hijleidde zijn team met toewijding. Het meest indrukwekkende verhaal dat hij me ooit vertelde, was hoe hij in de winter in een bevroren modderige waterpoel sprong toen hij bezig was met een watervoorzieningsproject, en hoe hij daar reuma aan overhield.
Mijn aanvraag om me bij de CCP te voegen in mijn universiteitsdagen was grotendeels geïnspireerd door zijn “heroïsche daden” en ik was van mening dat alle Partijleden van eenzelfde onzelfzuchtigheid zouden moeten zijn. Mijn vader heeft zich nu gerealiseerd hoe meelijwekkend het is om gehersenspoeld te worden door de CCP en hij is nu vastberaden om volledig van de CCP los te breken.
